Balder
Balder (08-01-94) was de eerste hond die op 3 maart 1994 zijn intrede deed in huize van den Broek. Het was een hele stap. Lees hierover “In de ban van de Entlebucher”. Omdat we 3 jaar bij de Nederlandse vereniging moesten wachten op een Entlebucher kozen we voor een Berner Sennenhond. Balder werd geboren in het Brabantse Schaik. Hij heeft ons de weg gewezen in de fascinerende wereld der kynologie.
Balder, een Noorse God, was een echte authentieke Berner. 56 kg zwaar en 70 cm schofthoogte. Hij was enorm lief, vooral voor kinderen, maar een vreemde kwam het huis niet in. Negen jaar lang hebben we van hem kunnen genieten. Op 25 oktober 2002 is deze schitterende Berner gestorven.
Amber
De eerste Entlebucher Amber von der Raderlinde (30-04-95). Dochter van Bo vom Nylackerberg en Kasper vom Solingerwald en genoemd naar de bruine kleur amber in haar aftekening. De prikkel om aan een Entlebucher te komen bleef en was erg groot. Door zelf op zoek te gaan naar deze prachtige hond, we maakten zelfs een vergeefse reis naar Bodenmais in Zuidoost Duitsland, lukte het ons uiteindelijk hier vlak over de grens in Tüdderen (Dld.) Amber te bemachtigen. Op 29 juni 1995, de dag van onze zilveren bruiloft, kwam zij bij ons. Een groter geschenk hadden we ons niet kunnen bedenken.
Inmiddels hadden wij besloten mee te gaan werken dit mooie entlebucher ras gezond te helpen ontwikkelen. Als Amber door alle keuringen kwam zouden wij haar inzetten voor de fok. Onze teleurstelling was enorm toen het HD onderzoek “D heupen” uitwees. Amber werd uitgesloten voor de fok. We besloten toen met Amber geen shows meer te bezoeken maar richtten ons op de opleidingen gedrag en gehoorzaamheid, behendigheid, zwemmen en flyball. Zij is zelfs in het bezit van het landelijk diploma GG3, de hoogst mogelijke bereikbare graad in Nederland.
En wat haar heupen betreft: Amber is zeer gespierd en dit grijs wordend oudje ruim 11 jaar doet de oefeningen GG3, als van ouds en racet over het behendigheidsparcours en flyballbaan als geen ander. En zwemmen vindt zij het heerlijkst.
Amber is zeer bijzonder gericht op kinderen. Dat zijn haar beste speelmaatjes.
Helaas hebben we een treurig bericht.
Op 1 april 2010, 4 maanden na Auke, hebben we onze grote vriendin en trouwe viervoeter Amber v.d. Raderlinde moeten laten inslapen.
Om 12.00 uur was er nog niets aan de hand en om 12.45 uur gingen opeens de benen onder haar uit. Ze kon niet meer staan en niet lopen. Ik heb geprobeerd haar te laten zitten of te liggen maar dat wilde ze niet. Toen ben ik bij haar op de grond gaan zitten en haar tegen me aan genomen. Na een tijdje stond ze weer overeind en liep gewoon verder. Ik heb Jo op zijn werk gebeld en vertelt wat er gebeurd was, met de afspraak, als er iets vreemds gebeurt bel ik je gelijk. De hele middag gebeurde er verder niets. Rond 16.30 uur begon ze weer opnieuw, nu spuugde ze heel dik slijm en plaste ze waar ze stond. Haar oogjes trilden en rolde alleen maar heen en weer. We kregen geen contact met haar, het was onbeschrijflijk. We hebben onze kinderen gebeld en verteld wat er gebeurde. Ze kwamen gelijk hun trouwe vriendin bij staan. Ze trok weer een beetje bij, maar wel maar een klein beetje. Dit duurde meer heel kort. Na gezamenlijk overleg hebben we de dierenarts gebeld en we konden om 19.00 uur komen. De dierenarts heeft haar onderzocht. Volgens hem had ze een hersenbloeding gehad. Hij zei: “Ik kan jullie medicijnen meegeven om de druk in het hoofd te verlagen. Maar ik denk dat ze het dan hooguit nog een dag of 3, 4 redt”. Dat konden we ONZE AMBER niet aandoen was ons gezamenlijk besluit en hebben haar in laten slapen. We hebben haar mee naar huis genomen en in de tuin bij Auke begraven.
Amber we missen je verschrikkelijk, je was:
Onze AMBER onze eerste Entlebucher.
Onze trouwe vriendin.
Onze knuffelaar.
Onze vrolijke kindervriend.
Onze roedelleider.
Na bijna 14 jaar nog steeds onze knuffelkont.
Didde Sörine
Didde Sörine von der Transvaaler Höhe ( 08-02-1997) dochter van Grossergarden Sörine en Balou von Lühler Dick en genoemd naar haar Deense moeder Sörine en een leuke Deense meisjesnaam Didde.
Onze drang was groot dit mooie ras te gaan helpen en we gaven de moed niet op en gingen op zoek naar een nieuw teefje. We waren inmiddels wat meer thuisgeraakt in het entlebucher wereldje en het lukte ons vrij snel een nieuw teefje uit een goede heup en ooglijn in handen te krijgen. In de hoop dat met Didde onze fokplannen verwezenlijkt zouden kunnen worden bezochten we met haar diverse shows, die ze met wisselend succes afwerkte.
Maar voor de tweede keer sloeg het noodlot toe. Ook de heupen van Didde waren onvoldoende en ook met haar mochten we niet fokken.
Didde was niet zo leergierig als Amber maar toch heeft ze het landelijk GG1 diploma op zak en vindt ze behendigheid niet zo leuk. Zwemmen vindt ze des te heerlijker. Ook zij heeft geen last van haar heupen en Didde is een te gekke Entlebucher, die als ze de kans krijgt de brokken van haar huisgenoten als een hazewind opeet.
* 08-02-1997 Didde Sörine v.d. Transvaaler Höhe † 22-09-2009
Op 22 september hebben we onze Didde in moeten laten slapen. Ze is 10 dagen ziek geweest. We hebben 12 jaar en 8 maanden van haar mogen genieten.
Op zaterdag 12 september kreeg ze op eens diarree en begon ze te braken. Drie dagen hebben we geprobeerd het te stoppen, maar het lukte ons niet, wat we ook deden. In die week waren we drie keer bij de dierenarts en hadden daarnaast ook nog telefonisch kontakt. Zij dacht aan een maag- darm ontsteking. We kregen medicijnen, maar ze hield niets binnen. Dus ook geen medicijnen. Op advies van de dierenarts hebben we haar de injecties twee keer per dag zelf gegeven, anders moesten we haar in de kliniek laten. Dat wilden we echt niet. Ze was nog nooit een dag weggeweest. Maar het probleem bleef en ze dronk verschrikkelijk veel. Op maandagmiddag waren we weer bij de dierenarts, Ze hebben toen foto’s en een echo gemaakt. Er kwam nog een dierenarts bij en samen met ons hebben we de echo bekeken en hebben ze ons uitgelegd wat ze zagen. Het was een tumor aan de milt en in of op de lever. Ze wilden haar nog opereren, maar als het echt was wat ze dachten, moesten we toestemming geven om haar tijdens de operatie in te laten slapen. De kans dat het goed zou zijn was erg klein. Dat konden we Didde niet aandoen. We zijn naar huis gegaan en onze kinderen en kleinkind, hij kon net een paar dagen Didde roepen, zijn afscheid van haar komen nemen. Op dinsdagavond hebben we haar in laten slapen en in de tuin bij Auke en Amber begraven. Het is echt verschrikkelijk.
In nog geen 10 maanden tijd hebben we afscheid van drie grote vriendinnen moeten nemen, Auke,Amber en nu Didde. Vooral ‘s morgens, als we naar beneden komen missen we het gejodel van Didde. Dat deed alleen Didde. Didde was een speciale Entlebucher. Zij had een bijzonder karakter en leed haar eigen leventje in de roedel van het Craveld. We missen haar heel erg.
Auke
Auke vom Sterkrader Forst (30-08-1997 – 02-12-2008) dochter van Baika von der Schravelner Heide en Chüeri`s Max en zo genoemd omdat we Auke gewoon een leuke naam vonden.
Gelukkig hadden we een goede ingeving. Toen we zeker wisten dat we Didde kregen, gingen we al op zoek naar ons derde teefje. Stel je voor dat het met Didde ook fout zou gaan … En maar goed.
Met Auke hadden we meer geluk. Zij weerstond alle keuringen en haar heupen en ogen waren … VRIJ. Eindelijk was de weg vrij om ons eerste nestje te gaan fokken. We gingen KK1 en 2 studeren en vroegen de kennelnaam “Van het Craveld” aan. Auke ook een echte werkhond was gek op gedrag en gehoorzaamheid, behendigheid, flyball en zwemmen. Zij is in bezit van landelijk diploma GG2 en clubdiploma GG3. In de shows boekte zij zeer veel succes en werd naast Nederlands-, Belgisch-, Luxemburgs- ook Internationaal Kampioen (Zie werksuccessen).
Zij heeft drie nesten op de wereld gezet met in totaal 14 puppen. We hebben haar uit de fok genomen omdat wij drie nesten meer dan genoeg vinden en ook nog een leuke hond aan haar over willen houden de rest van haar leven.
Met de nakomeling van haar uit het B-nest, Belle-Elise, hopen we het entlebucher ras nog verder te kunnen helpen.
Helaas hebben we een treurig bericht.
Op 2 december 2008 hebben we onze Auke in laten slapen. Deze beslissing hebben we na uitgebreid overleg met de dierenarts genomen.
Op 30 augustus was ze jarig, ze werd 11 jaar. Toen was ze voor haar leeftijd nog fit en heel alert. Ruim 2 weken later merkten we, dat ze ergens tegenaan liep. We hielden haar goed in de gaten en zagen, dat ze ook binnen wel eens ergens tegenaan liep, vooral als we iets verzetten of ergens iets neerzetten.
We maakten ons zorgen en dachten dat ze blind was. We maakten een afspraak bij Dr. Stades de oogarts in Wageningen. Dat was op 26 september. Onze angst werd door Dr. Stades bevestigd. Auke was blind en aan de hand van onderzoek bleek, dat het gekomen was door een TIA. Hij adviseerde ons een stevige Prednison kuur, maar gaf ons weinig hoop en vroeg over vier weken op 24 oktober voor controle terug te komen. Na vier weken werd bevestigd wat we al vermoedden. Het had niets geholpen. Het enige advies dat we kregen was “houd haar goed in de gaten”, want ze kan dit vaker terug krijgen. Dat deden we dus ook. Maar wat we zagen en merkten was dat ze steeds onzekerder werd.
We merkten dat ze niet meer goed rook. Als we haar een koekje wilden geven, moesten we dat in haar mond doen, want ze rook het niet. Een week later viel een stok om, vlak naast haar, wij schrokken ervan maar Auke bleef gewoon staan of er niets gebeurd was. Haar gehoor was blijkbaar ook aangetast. Ook het gedrag van haar ten opzichte van de andere honden was zo vreemd.
Ze sloop als het ware door het huis en botste dan tegen Coco of Didde aan, die dit gedrag niet kenden en haar wilde corrigeren. Onze bijna 14 jarige Amber trok er zich niets van aan. Alleen Elise die beschermde en verdedigde haar dan. Ook ging Elise samen met haar op haar kleedje liggen dicht tegen elkaar aan. Het was verschrikkelijk zielig en we konden het haar niet langer aandoen. Ze lag de hele dag op de bank en durfde er nauwelijks van af te komen.
Op 1 december hebben we met de dierenarts overlegd en een afspraak gemaakt om haar 2 december in te laten slapen.
Dit was een heftige beslissing, maar wel onze plicht. Terugkijkend kunnen we zeggen: “Auke heeft een fijn leven gehad en wij zijn altijd heel blij met haar geweest.” Zij was internationaal kampioen, had het landelijk GG3 diploma gehaald en heeft drie nestjes puppy´s gehad, waarvan wij Belle Elise en Coco zelf hebben gehouden. Ook was ze oma van de nakomelingen van Abe, Belle Elise en Boaike.
Wij missen haar verschrikkelijk
Elise
Belle-Elise van het Craveld (01-07-2000) dochter van Auke vom Sterkrader Forst en Elias vom Schauersberg en genoemd naar haar vader Elias. Maar omdat de naam met een B moest beginnen en ze zo mooi is werd het Belle Elise.
Belle Elise wordt ingezet voor de fok. Alle barrières om toegelaten te worden tot de fok heeft ze doorstaan. Heuponderzoek HD A, gedragstest doorstaan op A niveau in Nederland. In Duitsland aangekeurd met een “sehr gut”. Op PRA DNA is zij A getest (Clear). Belle Elise heeft EU B. In de shows was ze succesvol en qua exterieur is zij Nederlands kampioen. Gedrag en gehoorzaamheid vindt ze niet meer zo leuk. Desondanks is zij in het bezit van het landelijk diploma GG1. Water en zwemmen vindt ze heerlijk.
Ze heeft drie nesten op de wereld gezet. Het D-nest met een pup, het E-nest met zeven puppen en het F-nest met vijf puppen.
Coco
Coco van het Craveld (07-01-2003) dochter van Auke vom Sterkrader Forst en Banjo von der Vehfreud en zo genoemd omdat we Coco gewoon leuk vonden. Met Coco wilden we in 2006 gaan fokken. Alle fokvoorwaarden had zij doorstaan: Heup onderzoek HD-A, gedragstest in Nederland op A-niveau, gedragstest Duitsland met succes doorlopen, voldoende shows op niveau zeer goed, en PRA DNA test op B getest. Zij is derhalve carrier. Coco heeft EU B.
Water, zwemmen, door de velden struinen vindt ze heerlijk. Behendigheid doet ze graag en wat Gedrag en Gehoorzaamheid betreft is ze nogal ongedurig. Toch heeft ze het clubdiploma beginners GG op zak.
Wij hebben besloten om met Coco niet te fokken.
Rifca
De honden van het Craveld > Rifca
Rifca von Thunstetten
Rifca von Thunstetten geboren 07-03-2010. Dochter van Zera v.d. Gänsewiesse en Sengo v. Hippoplaats. Wij noemen haar Rifca, omdat wij dat een aparte en leuke naam vinden. Rifca werd geboren in Zwitserland in het plaatsje Thunstetten. Wij zijn drie keer naar Zwitserland naar het nestje gaan kijken en waren de eerste keer al helemaaal verkocht. Op 11 mei hebben we haar opgehaald na een korte vakantie. Thuis gekomen gedroeg ze zich net alsof ze hier al maanden woonde. Ze is erg lief en aanhankelijk. Door haar komst is er weer nieuw bloed op “van het Craveld”. We hopen dat we in de toekomst meer van haar kunnen laten horen. Op 10 december 2010 is zij in Hannover onderzocht op Ectopisch Ureter en door Zürich beoordeeld met een A. Op 16 januari 2011 behaalde zij in Genk in de jeugdklasse 1 U en BOB. Op 16 april 2011 slaagde zij met lof voor haar EG diploma in Maasbracht. Eén dag later behaalde zij in Oss het landelijk GGB diploma. Zij werd 2de in haar groep. Op 2 juni 2011 nam ze deel aan een Landelijke Wedstrijd GG1 in Valkenswaard. Ook hier werd zij 2de van de 15 deelnemers in haar groep. Zij was toen bijna 15 maanden oud. Op 18 juni heeft zij een HD onderzoek gedaan. In Nederland werden haar heupen met een A beoordeeld, in Duitsland met A2. Op 11 juli 2011 werd zij getest op PRA-DNA en werd beoordeeld met een B. Op 18 november 2011 is Rifca naar de oogarts geweest. Ze was vrij van alles. Het gonio onderzoek gaf aan gonio gering. Geen probleem voor haar en eventuele nakomelingen.
Op zondag 20 november 2011 is Rifca naar de aankeuring geweest in Bergkamen (Dortmund) Duitsland. Zij is aan gekeurd bij de SSV. Rifca deed het geweldig, de keurmeester was helemaal weg van haar en haar baasje kreeg ook een complimentje.
Rifca gedekt.
Op 21 juli is Rifca gedekt door Atze vom Pfönixsee. Het was een goede dekking. We hopen rond 22 september een mooi nestje te mogen verwelkomen. Over ongeveer een maand gaan we naar de dierenarts om een echo te laten maken. Spannend.
